Houtbouw in de omgevingsverordening

Wat is een omgevingsverordening?

Iedere provincie moet voor haar totale grondgebied een omgevingsverordening maken. Hierin staan regels die activiteiten van burgers en bedrijven in de fysieke leefomgeving reguleren. Deze gelden dan voor de gehele provincie. Regels voor de fysieke leefomgeving gaan onder andere over regels op het gebied van milieu, natuur, erfgoed, ruimte, water en mobiliteit. Zo kan je als provincie bijvoorbeeld plekken aanwijzen waar het alleen toegestaan is om houtbouw te gebruiken.

Een ander belangrijk aspect van de omgevingsverordening is de mogelijkheid tot het stellen van instructieregels. Dit zijn algemene regels die in een omgevingsverordening staan. De instructieregels stellen voorwaarden aan de uitoefening van bevoegdheden van gemeentebesturen.

Hoe bevorder je houtbouw in een omgevingsverordening?

In een omgevingsverordening kan je als provincie dingen regelen die te maken hebben met de fysieke leefomgeving. Deze fysieke leefomgeving bestaat uit alle bouwwerken, wegen, water, bodem, maar ook bijvoorbeeld de lucht, de natuur of erfgoed. Als provincie kan je zodoende houtbouw hierbij betrekken door bijvoorbeeld het toedelen van bepaalde gebieden om de houtopstanden te vergroten en door het creëren van een locatie voor een houtzagerij of houtbewerkingsplaats. Ook kun je als provincie instructieregels opstellen voor het bestuur van een gemeente.

Een voorbeeld van een instructieregel in een omgevingsverordening van de provincie kan dan zijn dat de gemeenteraad een omgevingsplan vast moet stellen waarin wordt geregeld aan welke eisen moet worden voldaan om ergens te mogen bouwen. Zo kan je eisen dat voor meer dan 90% van de constructie gebruik moet worden gemaakt worden van hout. Zo kan worden gewaarborgd dat een gemeente zich inzet voor houtbouw.

Eisen en beperkingen